Powerman Horst

13 april 2014 - Ik stond dit weekend eigenlijk al op de startlijst van de Tijdstrijderscup - en toen belde Ron Welters of ik meeging naar de Powerman. Dus ik dacht: bij die tijdrit missen ze me vast niet. En trouwens, Ron is mijn oude duathlonmaatje dus die gaat voor.

De Powerman Horst, oftewel het EK Duathlon Long Distance waar vandaag ook de Nederlandse titels verdeeld zouden gaan worden. Voor de kijkers die net inschakelen, de combinatie van zwemmen, fietsen en hardlopen kennen we natuurlijk van de Olympische Spelen maar de triathlonsport kent ook de zwemloop (de aquathlon) en de run-bike-run, in vaktermen de duathlon. Dan heb je nog wat obscure varianten zoals de schaatstriathlon en de Schuttevaer (daar gaan we het vandaag niet over hebben) maar de duathlon vind ik zelf de taaiste van allemaal. Van zwemmen word je ook wel moe maar in een run-bike-run zijn je benen al afgezaagd bij de eerste wissel en dan moet het eigenlijk nog beginnen. Een duathlonsprint is nog wel te doen, dan ben je in een uurtje weer thuis maar de Powerman is de lange afstand en dat is echt niet grappig meer.

Het paste ook niet in mijn eigen wedstrijdseizoen om me hier vandaag te gaan uitsloven dus ik wilde lekker de toerist uithangen. In het parc fermé trof ik echter Armand van der Smissen die het zichtbaar druk had met zijn dubbelrol, want hij was hier vandaag deelnemer en bondscoach tegelijk. "Als jij nu eens lekker gaat racen," vond ik, "dan let ik wel even op de winkel". Want een beetje staan schreeuwen en me overal ongevraagd tegenaan bemoeien, daar ben ik toevallig heel goed in. Jasje aannemen of bidonnetje aangeven lukt me ook wel en verder moet je het verloop van de wedstrijd een beetje volgen.

De eerste run verliep zonder al te veel problemen maar bij T1 begon het drama. Ketting er af in het parc fermé, niet kunnen inklikken, stilstaan midden op het fietsparcours, schoen verloren, teruglopen en dan weer een bijna-botsing, ik zag het allemaal gebeuren. Onbenullige wissels zijn gevaarlijk, slecht voor je concentratie en ze kosten alleen maar tijd dus oefen daar nou eens op mensen! Het kost niks en moeilijk is het ook niet. In het filmpje laten de Deense Susanne Svendsen en Hollands Glorie Evert Scheltinga even zien hoe het moet. Scheltinga staat drie seconden na de balk alweer op de pedalen. Zo maak je meters.

Een andere dankbare taak was het opvangen van de gevallen strijders. Halverwege de wedstrijd moeten uitstappen is voor de atleet zélf namelijk dubbel belastend. Er is niet alleen de teleurstelling omdat de lange en zorgvuldige voorbereiding vandaag niet tot het gewenste resultaat heeft geleid, maar er zit ook nog heel veel energie in dat sportlijf en dat moet er nog uit. Dan worden we boos op de jury, geven een journalist een muilpeer of gaan met onze tijdritfiets staan gooien. Voor de toeschouwers levert het vermakelijke taferelen op maar het is voor de carrière van de atleet meestal niet handig. Daar heb je dus een coach voor.

Hidde Bekhuis was de eerste uitvaller, ik zag hem doodgemoedereerd terugwandelen naar de start met alleen wat losse onderdelen van zijn fiets in de hand. Crankstel kapot. Ondeugdelijk materiaal, dat is niet hetzelfde als pech zei ik. Wat later zag ik Pieter Reijnders aan de kant staan met zijn achterband aan flarden. Stootlek. "Ik heb hier zo naar toe geleefd, er alles voor gedaan en gelaten. Ik lag derde in de wedstrijd, ik voelde me zo sterk en wilde op de fiets flink gaan uithalen," zei de Belgische favoriet, "en dan gebeurt er dit". Het huilen leek hem nader dan het lachen, om maar eens een bekend cliché te gebruiken. "Jij gaat nu eerst uitlopen," zei ik streng, "en dan zorg ik wel voor je fiets". Reijnders snapte hem meteen maar bij het parc fermé had ik wel wat uit te leggen. De vrijwilligers staan daar op te letten dat de peperdure tijdritfietsen niet worden gestolen, maar dat je er eentje komt terugbrengen die niet van jou is, daar hadden ze duidelijk niet op gerekend.

Bij het verlaten van de wisselzone trof ik dan weer een briesende May Kerstens. Even daarvoor lag ze nog als eerste NL dame in de wedstrijd, ze was op weg naar de nationale titel met voldoende buffer op achtervolgster Heleen bij de Vaate en had dus helemaal geen risico hoeven nemen, maar was nu uit koers gehaald wegens stayeren. May kondigde aan dat ze protest ging aantekenen en beende met reuzinnenpassen richting de jurywagen. Volgens mij had dat inmiddels geen zin meer, als je eenmaal uit de wedstrijd ligt kun je hem niet meer winnen en die 45 euro voor een officieel protest kun je dan beter aan wat leuks besteden. Gelukkig is May keurig opgevoed, die gaat echt geen juryleden mishandelen dus ik bemoeide me er verder maar niet mee.

De volgende patiënt was Roland Besselink, vorige week nog sterk bij de ATC Tijdrit in Almere. Roland reed ook vandaag weer een prima wedstrijd en eindigde op het podium, in theorie althans want zijn tijd werd uit de uitslagen geschrapt omdat hij in de verkeerde serie was gestart. Nog een atleet die niet zo blij was dus. En Edwin Ophof moet gewoon wat harder lopen want hij had zelfs na de finish nog voldoende energie voor een gevalletje "boos op de jury" en kon me later ook niet echt uitleggen waar dat nou over ging.

Verder geen valpartijen, schade of blessures gelukkig en toen alles weer binnen was wilde ik eindelijk wel eens een kop koffie. Op het terras schoof ik aan bij speaker Ruud de Haan en een aantal oude bekenden. "Wat een zenuwenlijders die atleten" vond ik. "Zullen we jou eens een filmpje van jezelf laten zien?" zei Ruud en het gezelschap barstte uit in hilarisch lachen. Toen leek het me beter om maar even mijn mond te houden.

Omdat Ron in de prijzen was gevallen moesten we een paar uur wachten op de prijsuitreiking. We vonden een koffiepot en een TV met Sporza en zo zagen we live de historische zege van Niki Terpstra in Parijs-Roubaix. Eenmaal thuis zag ik op internet dat de duathletes Ruth van der Meijden en Stefanie Bouma bij de Rotterdam Marathon de limiet hadden gehaald voor het EK Marathon in Zürich. Ik stuurde een smsje om te feliciteren en ik kreeg smileys en uitroeptekens terug, dus ook daar zat het wel goed. En ik zag op facebook een bedankje van Pieter Reijnders, dat was natuurlijk wel leuk.

Zomaar een sportzondag dus. De uitslagen van de Powerman vind je hier.