Volcano Triathlon Lanzarote

26 april 2014 - Als je toch zonodig aan triathlon wil doen, doe het dan op een zonnig eiland. Enthousiast publiek ook, hier op Lanzarote, dus alle ingrediënten voor een geslaagd dagje leken weer aanwezig.

Eigenlijk was het allemaal de schuld van Roeland Smits. We zijn een paar weken hier om te trainen en op de fiets vinden we elkaar wel. Ik kies graag de aanval en Roeland rijdt wat meer met zijn verstand, dus dat vult elkaar leuk aan. Roeland is alleen wel een echte triathleet dus voor hem is zo'n Olympisch afstandje gewoon een blokje in de training. "Doe je ook mee Pieter?" Ach, dan wil je niet achterblijven. Kijk de video maar op 11.03, ik was er bij.

Overigens had het weer weinig gescheeld of het was allemaal niet doorgegaan. Twee dagen voor vertrek werd ik in Nederland nog even van de fiets af gereden door een automobilist met haast. Wat schaaf en wat blauw, niks gebroken verder maar ik moest wel een nachtje onder observatie om te kijken of mijn hersentjes niet waren geschud. Gelukkig wist ik de volgende dag nog hoe ik heette en toen was het deskundige oordeel dat ik gewoon mocht vliegen. Mijn tijdritfiets lag natuurlijk wel in de kreukels dus er ging een aluminium dranghek mee in de fietskoffer.

Het trainingskamp zélf was heerlijk als altijd. Eten trainen slapen en verder niks aan je hoofd. De eerste paar dagen wat last gehad van de valpartij maar in overleg met de fysio rustig opgebouwd. De enige verplichting die we hadden was "Jellyfish duty", want aangezien wij als enigen stom genoeg waren om in de Atlantische Oceaan ook daadwerkelijk te gaan zwemmen moesten we steeds aan de strandwacht melden of we ook "Medusas" gezien hadden.

Nou, nee dus en dat terwijl wij van Dave Rost die één eiland verderop zat om daar een halve te doen juist gehoord hadden dat het op Fuerteventura vergeven was van de kwallen. Dit leidde natuurlijk tot grote hilariteit en voor de hand liggende en platte grappen. Wij twijfelden of Dave de kwallenpopulatie naar Fuerte had gelokt met zijn woeste aantrekkelijkheid, of dat wij zelf de beesten van Lanza hadden verdreven door in de zee te plassen.

De zwemstart van de Volcano was in de lagune van Club la Santa en dus gegarandeerd kwalvrij. Lekker ondiep ook dus ik zag geen hand voor ogen door het opgewoelde zand. Daar had Roeland natuurlijk geen last van want die kan namelijk wél zwemmen en lag dus voorop. Op de fiets ging het ook goed, Roeland reed bijna 4 minuten sneller dan ik en dat kwam echt niet omdat ik op een gewoon koersfietsje reed, zoveel scheelt dat nou ook weer niet. Ik heb me ook het snot voor de ogen gereden, binnen 5 minuten kwam mijn ontbijt alweer naar boven en voor de niet-tijdrijders onder ons, geloof het of niet maar dan ben je echt Goed Bezig. De omstandigheden op de fiets waren ook zwaar vandaag, veel hoogtemeters in het parcours en als je de wind tegen had moest je zelfs in de afdaling hard bijtrappen. Om dan een uur lang 40 gemiddeld te rijden moet je wel een klein beetje fit zijn dus Roeland staat helemaal op scherp voor de Ironman Lanzarote over drie weken.

Helaas vond meneer Smits zijn vijfde plaats overall zelf niet boeiend genoeg om van zijn hotelkamer af te komen dus ik heb zijn trofee maar opgehaald op de awards party. "Kan dat wel? vroeg ik aan Anna-Lis Gasque, inderdaad de-vrouw-van. "Ze verwachten een jonge God op dat podium en dan stap ik naar voren met mijn rimpelkop."

"Welja joh," zei Anna-Lis, "een half leeg podium, dat wil Kenneth niet en het is wel gebruikelijk dat de coach de prijs ophaalt. And besides, you get to kiss all the beautiful girls".

Tja, meer aansporing had ik niet nodig natuurlijk dus Roeland je bent stom maar je trofee staat hier veilig. En bij de IM op 17 mei doen we het dus anders, dan mag je zelf zoenen.

Wat verder niet onvermeld mag blijven is dat de overige Nederlanders het allemaal uitstekend deden, met als uitschieters de agegroup overwinningen voor Auke Geurts en Barbara van Overhagen. De uitslagen van de Volcano vind je hier.